Zapalenie pęcherza moczowego to częsta przypadłość u dzieci, szczególnie dziewczynek. Początkowo może być trudna do rozpoznania. Nieleczona – grozi poważnymi powikłaniami.

Zapalenie pęcherza moczowego jest jedną z najczęściej występujących infekcji. Głównie powodowane jest przez bakterie Gram-ujemne, występujące obficie w dolnym odcinku przewodu pokarmowego. Rzadziej za ich powstanie odpowiadają wirusy. Za bakteryjne zakażenia najczęściej odpowiedzialna jest bakteria E. Coli, czyli pałeczki okrężnicy, będące naturalną florą bakteryjną jelita grubego. Zapalenie pęcherza moczowego częściej dotyczy dziewczynek niż chłopców. Wszystko przez anatomiczną budowę i bliskie sąsiedztwo ujścia pochwy, cewki moczowej i odbytnicy.

Przyczyny zapalenia pęcherza moczowego

Przyczyn zapalenia pęcherza moczowego u dzieci może być wiele, począwszy od wady wrodzonej układu moczowego, po rodzinne występowanie zakażeń, brak prawidłowej higieny osobistej czy zaburzenia oddawania moczu (zbyt częste, zbyt rzadkie, nietrzymanie moczu). Ryzyko zapaleń pęcherza moczowego zwiększa także zaburzony rytm wypróżnień: nietrzymanie stolca, zaparcia.

Objawy zapalenia pęcherza moczowego

Zapalenie pęcherza moczowego, szczególnie u małych dzieci, często dają wiele niespecyficznych objawów. U niemowląt pierwszym objawem jest gorączka. Dziecko staje się marudne, niespokojne, może wymiotować. U starszych dzieci pojawić może się ból i pieczenie podczas oddawania moczu, częste oddawanie moczu w małych ilościach, uczucie parcia, ból brzucha, stan podgorączkowy lub gorączka. Pojawić się mogą wymioty i biegunka.

Diagnoza zapalenia pęcherza moczowego

Pierwsze objawy nie zawsze wskazują na zapalenie pęcherza moczowego, dlatego istotna jest diagnostyka. Najważniejsze jest badanie ogólne moczu. To podstawowe badanie wykonywane dla rozpoznania chorób nerek i dróg moczowych. W stanach zapalnych i infekcjach dróg moczowych stwierdzana jest obecność leukocytów, erytrocytów lub azotynów w moczu. W celu dalszej diagnostyki i znalezienia przyczyny zapalenia, zaleca się wykonanie posiewu z moczu. Prawidłowa diagnostyka mikrobiologiczna umożliwia ustalenie czynnika etiologicznego i wybór terapii farmakologicznej, w tym także możliwej antybiotykoterapii. Istotne może być również wykonanie pomiaru stężenia kwasu moczowego. Lekarz może zalecić wykonanie także innych badań, jak. odczyn Biernackiego (OB), CRP czy kreatyninę. OB jest przesiewowym, nieswoistym, badaniem pozwalającym na wykrywanie i monitorowanie przewlekłych stanów zapalnych organizmu. CRP jest tzw. białkiem ostrej fazy, szybkim wskaźnikiem (4-8 godzin) uszkodzeń tkanek w wyniku zapalenia, infekcji, martwicy niedokrwiennej mięśni lub urazu. Badanie jest przydatne w diagnostyce i monitorowania leczenia stanów zapalnych i uszkodzenia tkanek w przebiegu infekcji (głównie bakteryjnych). Z kolei kreatynina pozwala monitorować stan nerek.

Leczenie zapalenia pęcherza moczowego

U niemowląt leczenie zapalenia pęcherza moczowego najczęściej odbywa się w warunkach szpitalnych. Jeśli zapalenie pęcherza jest zaawansowane, konieczne może być podanie antybiotyku. Objawy zapalenia pęcherza u dzieci można zmniejszyć dzięki ciepłym kąpielom z dodatkiem naparu z rumianku lub nagietka. Leczenie zawsze powinno odbywać się pod nadzorem lekarza.