Jeśli dziecko choruje na cukrzycę, to najczęściej na tę typu 1. Zmiana stylu życia, błędy żywieniowe i rosnący problem otyłości wśród najmłodszych powodują jednak, że coraz młodszych pacjentów dotyka także cukrzyca typu 2. Czym się różnią? Jak je rozpoznać i właściwie leczyć?
Cukrzyca jest chorobą metaboliczną, spowodowaną zaburzeniami wydzielania insuliny bądź zmianami jej aktywności. U dzieci najczęściej występuje cukrzyca typu 1, nazywana również cukrzycą młodzieńczą. Przyczyną choroby jest niedobór insuliny, który zwykle spowodowany jest niszczeniem przez układ odpornościowy organizmu komórek beta wysp trzustkowych, które wytwarzają insulinę. Przyczyna powstania cukrzycy typu 1 nie jest znana. Za najbardziej prawdopodobne uważa się czynniki genetyczne.
Cukrzyca typu 1 u dzieci
Czym objawia się cukrzyca typu 1? Niepokój rodziców powinny wzbudzić: wzmożone pragnienie u dziecka, senność, osłabienie, skłonność do infekcji, chudnięcie, częste oddawanie moczu. Szczyt zachorowań na cukrzycę typu 1 przypada na 10.–12. rok życia, ale coraz częściej dotyka ona również młodszych dzieci, nawet do 5. roku życia. Choroba wiąże się z występowaniem wahań poziomu cukru we krwi, dlatego u chorego dziecka konieczne jest stałe sprawdzanie poziomu glukozy, podawanie insuliny, obliczanie kaloryczności posiłków. Niewłaściwa opieka może powodować powikłania groźne dla zdrowia i życia dziecka.
Cukrzyca typu 2 u dzieci
Dzieci mogą chorować również na cukrzycę typu 2. Przez lata dotyczyła ona wyłącznie osób w starszym wieku, nazywana była nawet cukrzycą starczą. W ciągu ostatnich kilku lat zanotowano znaczący wzrost zachorowań na cukrzycę typu 2 w młodych grupach wiekowych, od 12 do 16 lat. Jest to wynik zmiany stylu życia. Dzieci mają mniej aktywności fizycznej, częściej spożywają produkty przetworzone, bogate w tłuszcze i cukry. To skutkuje otyłością, która w konsekwencji prowadzi do cukrzycy typu 2. Leczenie cukrzycy typu 2 zależy od jej stadium. Zwykle zaczyna się od stosowania odpowiedniej diety oraz dopasowanego do możliwości chorego wysiłku fizycznego. Jeśli to nie przynosi efektów, włącza się leki przeciwcukrzycowe. Z czasem chorzy wymagają leczenia insuliną. Podjęcie terapii jest niezwykle istotne. Nieleczona cukrzyca może prowadzić do powikłań, a w konsekwencji nawet do śmierci. Obecnie cukrzyca znajduje się wśród dziesięciu przyczyn niepełnosprawności na całym świecie.
Cukrzyca – badania
Choć oba typy cukrzycy mają różny przebieg i inny sposób leczenia, ich wspólnym mianownikiem są zaburzenia poziomu glukozy (glikemii) oraz insuliny we krwi. Oba typy można rozpoznać przy pomocy bardzo prostych badań. Najbardziej podstawowym jest glukoza. Badanie polega na oznaczeniu poziomu glukozy we krwi żylnej pobranej na czczo. Jakie są normy glukozy? Wynik pomiaru powinien zmieścić się w przedziale 70-100 mg/dl (3,9-5,6 mmol/l). W celach diagnostyki warto wykonać oznaczenie poziomu glukozy z doustnym testem tolerancji glukozy. To badanie zwane jest także testem obciążenia glukozą albo krzywą cukrową. Zaczyna się od pobrania krwi w celu oznaczenia poziomu glukozy na czczo oraz po przyjęciu 75 g glukozy rozpuszczonej w około 300 ml wody i dwie godziny później. Właściwa i szybka diagnostyka odgrywa ogromną rolę w leczeniu cukrzycy. W przypadku cukrzycy typu 2 ważna jest także profilaktyka: dbanie o zdrową dietę dzieci oraz zachęcanie do podejmowania aktywności fizycznej.
