Ból brzucha, wymioty, biegunka najczęściej wskazują na grypę żołądkową. Ale równie dobrze mogą być objawem zatrucia pokarmowego. Jak rozróżnić te dwie dolegliwości i jak leczyć?
Jelitówka czy zatrucie pokarmowe u dzieci?
Grypa u dziecka. Jakie są przyczyny, objawy i leczenie?
Grypa to ostre wirusowe zakażenie górnych dróg oddechowych, wywoływane przez wirusy grypy typu A i B. Zachorować może na nią każdy, od dziecka po seniora. Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) rocznie na grypę choruje 5-10 proc. dorosłych i 20-30 proc. dzieci.
Wirus grypy może być bardzo groźny. Na całym świecie, szacuje się, że corocznie zachorowania na grypę są przyczyną około 3 do 5 mln przypadków ciężkich powikłań pogrypowych i około 250-500 tys. zgonów.
Jak dochodzi do zakażenia grypą u dziecka?
Wirus grypy przenosi się drogą kropelkową. Do zakażenia dochodzi, gdy osoba chora na grypę mówi, kaszle lub kicha. Wydala wtedy niewielkie kropelki śliny z wirusem, który trafia do dróg oddechowych innych osób. W ten sposób wirus dostaje się do organizmu, a potem zaczyna się rozwijać i powoduje grypę. Zarazić można się także, dotykając czegoś, co miało kontakt ze śliną osoby zakażonej. Jeśli dotkniemy przedmiotu, na którym pozostał wirus, a potem dotkniemy twarzy – okolic nosa, oczu, uszu i ust, możemy się zakazić. W ten sposób wirus przenosi się zarówno wśród dorosłych, jak i dzieci.
Objawy grypy u dziecka
Objawy grypy pojawiają się nagle, najczęściej w ciągu kilku godzin. Do najważniejszych należą: wysoka gorączka (powyżej 38°C), dreszcze, suchy (tzn. bez odpluwania plwociny) i męczący kaszel, silne bóle głowy, bóle mięśni, uczucie rozbicia i wyczerpania. Zwykle podczas grypy nie ma kataru, co odróżnia ją od przeziębienia. U małych dzieci obraz kliniczny może być całkowicie niecharakterystyczny. U dziecka można zaobserwować zmienione zachowanie, senność lub rozdrażnienie, brak apetytu, wymioty. Aby zdiagnozować grypę, można wykonać badanie w kierunku wykrywanie antygenów wirusa grypy A i B w materiale pobranym z dróg oddechowych i gardła. Jest ono stosowana także w różnicowaniu rodzaju grypy.
Jak leczyć grypę u dzieci?
Leczenie grypy polega na leczeniu objawowym. Tak jak w przypadku innych chorób wywoływanych przez wirusy, antybiotyki są nieskuteczne. U małych dzieci niezwykle istotne jest nawadnianie i obniżanie gorączki, która może doprowadzić do wystąpienia drgawek gorączkowych. W przypadku gorączki utrzymującej się przez kilka dni i trudnej do zbicia, koniecznie należy udać się z dzieckiem do lekarza. Grypa może być bardzo niebezpieczną chorobą. Zachorowanie na nią może prowadzić do licznych powikłań. Do najczęstszych należą: zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, zapalenie zatok, zapalenie ucha, zaostrzenie już istniejących chorób np. chorób układu krążenia (niewydolność krążenia), chorób układu oddechowego (astma, przewlekłe zapalenie oskrzeli i inne). Do rzadszych powikłań należą: zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie nerwów, zapalenie mózgu.
Profilaktyka grypy
W przypadku grypy niezwykle ważna jest profilaktyka. Chodzi przede wszystkim o odpowiednią higienę. Należy pilnować, by dzieci często i dokładnie myły ręce, a kichając – zasłaniały usta ręką. W profilaktyce bardzo ważne miejsce zajmują szczepienia przeciwko grypie. W Polsce coroczne szczepienia są zalecane przez ekspertów wszystkim osobom powyżej 6. miesiąca życia.
Biegunka u dzieci
Biegunki u dzieci występują stosunkowo często i mogą mieć różne przyczyny – od zakażenia wirusowego, bakteryjnego, po alergie pokarmowe. Mogą być ostre lub przewlekłe. Kiedy biegunka wymaga diagnozy, jakie badania wykonać i jak ją leczyć?
Ilość wypróżnień w ciągu doby zależy od wieku dziecka. Im jest mniejsze, tym więcej oddaje stolców. Dzieje się tak z powodu dopiero kształtującego się przewodu pokarmowego. Niemowlaki oddają dziennie nawet 4-10 stolców, które najczęściej są płynne i mogą mieć kolory żółty, zielony lub brązowy. Do 2. roku życia dzieci oddają przynajmniej jeden stolec dziennie – ilość wypróżnień zależy jednak od indywidualnych predyspozycji dziecka. Jak więc rozpoznać, że dziecko ma biegunkę?
Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) o biegunce możemy mówić, jeśli dojdzie do oddania 3 lub więcej luźnych lub wodnistych stolców na dzień bądź oddania choć jednego stolca zawierającego śluz, krew lub ropę. W zależności od długości trwania biegunki możemy mówić o biegunce ostrej (do 14 dni) lub przewlekłej (powyżej 14 dni). Obu mogą towarzyszyć gorączka, ból brzucha oraz wymioty.
Przyczyny biegunki u dzieci
Biegunka u dzieci może mieć różne przyczyny. Ostra najczęściej jest wynikiem zakażenia wirusowego – rotawirusem, rzadziej zakażenia bakteryjnego, np. salmonellą. Wśród innych przyczyn ostrych biegunek wymienia się zatrucie pokarmowe i biegunkę antybiotykową. Nieco inne są przyczyny biegunki przewlekłej. Może ona powstać po przebytej ostrej biegunce, na skutek uszkodzenia śluzówki jelita cienkiego, mogą ją powodować pasożyty, a może być także związana z celiakią lub alergiami pokarmowymi.
Biegunka u dzieci – badania
Aby sprawdzić, co jest przyczyną biegunki u dzieci, należy wykonać kilka badań. Jednym z podstawowych jest badanie ogólne kału. Można pogłębić diagnostykę, wykonując badanie kału w kierunku pasożytów czy robiąc posiew bakteriologiczny. W przypadku przewlekłej biegunki u dzieci zaleca się także wykonanie podstawowych badań krwi – morfologii krwi, OB, CRP, badania ogólnego moczu. Wszystkie badania można wykonać w sieci Laboratoriów DIAGNOSTYKA. Aby wykluczyć alergię, wykonuje się badania układu odpornościowego. Wysoki poziom IgE całkowitego oraz obecność swoistych IgE przeciw białkom mleka krowiego może wskazywać na alergię na białko mleka krowiego. W niektórych przypadkach lekarz może zalecić badanie endoskopowe. Wykonuje się je w kierunku alergii, celiakii, chorób zapalnych jelit.
Leczenie biegunki u dzieci
W przypadku biegunki u dzieci niezwykle istotne jest zadbanie o odpowiednie nawodnienie organizmu. Odwodnienie (hipowolemia) jest najpoważniejszym powikłaniem biegunek u dzieci. Może zagrozić nie tylko zdrowiu, ale i życiu. Podczas biegunki trzeba zatem podawać dzieciom dużo płynów. Najlepiej wodę niegazowaną lub doustny płyn nawadniający, dostępny w aptekach. Ma on lepsze właściwości nawadniające niż woda, bo zawiera właściwe proporcje składników mineralnych. Jeśli mimo prób nawadniania dziecka doustnie w domu odwodnienie nasila się, a stan dziecka się pogarsza, konieczne będzie leczenie szpitalne. W zależności od rozpoznania przyczyn biegunki wdraża się odpowiednie leczenie: w przypadku celiakii wprowadza dietę bezglutenową, alergii na mleko – odstawia mleko, a w przypadku zakażenia bakteryjnego wprowadza antybiotykoterapię.
Mononukeloza? Jakie badania należy zrobić?
Mononukleoza jest chorobą zakaźną, a nosicielami jej wirusa należącego do rodzaju Herpes jest około 90% populacji ludzkiej. Zakażenie zwykle następuje w okresie przedszkolnym, a infekcja przebiega bezobjawowo.
Czy odra wraca? Jak sprawdzić, czy jest się podatnym?
Kilka lat odtrąbiono tryumf nad odrą, chorobą wieku dziecięcego, która do końca lat 70-tych zbierała spore żniwo, nie tylko wśród dzieci. Dzięki akcji obowiązkowych szczepień doprowadzono do sytuacji, w której 95% dzieci było szczepione. Choroba zaczęła zanikać. W 2016 roku odnotowano zaledwie 15 zachorowań w całym kraju. Wydawało się, że chorobę będzie można uznać szybko uznać za wymarłą… Tak się jednak nie stało, a odra znowu staje się problemem.
Co to są enterowirusy i dlaczego warto to wiedzieć
Każdy z nas chce cieszyć się dobrym zdrowiem i samopoczuciem. Czasem jednak mimo starań i dbaniu o zdrowie zapadamy na infekcje sezonowe. Czym są spowodowane? Jak ich unikać? Postarajmy się odpowiedzieć na to pytanie.
Enterowirusy – wróg każdego z nas
Enterowirusy to grupa około 70 wirusów, które odpowiedzialne są za powstawanie wielu chorób sezonowych. To właśnie one odpowiadają za bóle głowy, gardła, przeziębienia oraz poczucie rozbicia. W naszym kraju dotykają zazwyczaj osoby osłabione oraz najmłodszych. Wydawać więc by się mogło, że są to wirusy, które są raczej niegroźne dla naszego zdrowia i życia. Czy jednak jest tak na pewno?
Nie zawsze niegroźne
Niestety, nie do końca. W grupie enterowirusów znajdują się bowiem również takie, które odpowiadają za wirusowe zapalenie wątroby typu A, chorobę Heinego-Medina oraz zapalenie mózgu, jąder i trzustki. Co więcej, wciąż odkrywane są nowe wirusy należące do tej grupy, które również mogą powodować niebezpieczne dla zdrowia skutki. Dlatego też warto mieć świadomość, jakie objawy powinny skłonić nas do diagnostyki pod kątem zakażenia tymi właśnie wirusami.
Te objawy powinny cię zaniepokoić
Wśród objawów, które w szczególności powinny cię zaniepokoić, wymienić należy duszność, wymioty, bóle serca, wysoka gorączka, bóle mięśniowe, biegunka u niemowląt i dzieci, a także silne, kłujące bóle klatki piersiowej i brzucha. Wszystkie one mogą bowiem świadczyć o zakażeniu enterowirusami.
Diagnoza ma kluczowe znaczenie
Jeśli zauważysz u siebie wspomniane wyżej niepokojące objawy, warto poddać się badaniom krwi. W ich wykryciu pomocne okazuje się przede wszystkim oznaczenie metodą IIF (immunofluorescencji pośredniej) przeciwciał IgG. Badania Diagnostyki obejmują ten właśnie rodzaj badań krwi. Jest to więc miejsce, w którym możesz upewnić się, czy doszło do zakażenia enterowirusami.
Podsumowując, enterowirusy nie zawsze stają się przyczyną groźnych zachorowań, niemniej jednak mogą przyczynić się do powstawania chorób, które bywają groźne dla zdrowia, a nawet życia. Jeśli więc zaobserwujesz u siebie wspomniane wyżej objawy, koniecznie wykonaj badania krwi.